De Ahr aan tafel
Buiten is het koud
en binnen is de tafel gedekt
De kaarsen zijn aangestoken
en uit de oven komt een
lamsboutje, bestoken met rozemarijn.
De kerntemperatuur is 54,5 graad.
Zo precies moet het zijn
Zo smaakt het boutje perfect,
een graadje minder dan komt het aroma
van het vlees nog net niet tot z’n recht
en ook de beet heeft dan nog niet
niet dat krokante, dat lamsvlees zo extra lekker maakt.
Ja, het komt op de juiste temperatuur aan
Natuurlijk verzorg ik de Pinot Noir – Frühburgunder van Kreuzberg (VDP) ook zo perfect mogelijk. Temperatuur rond de 16 graden en ingeschonken met een “beluchter” die de wijn heerlijk open maakt waardoor alle geuren en smaken bij het proeven aanmerkelijk beter beschikbaar zijn.
De Ahr aan tafel
We hebben het proeven tot kunst verheven. De wijn krijgt echt alle aandacht.
We praten niet over het weer, de nieuwste fiets en de vakantie in Lomm. We praten over de wijn of liever gezegd we praten weinig. We verdiepen ons en proeven met de juiste techniek die alles zoveel beter tot z’n recht laat komen. Ik zal daar nog eens over schrijven.
Ik leerde die techniek ooit aan een oudere vriend van me, een geweldige wijnliefhebber en groot leraar: Frits Kraat. Hij keek me volkomen in shock aan toen hij voor het eerst technisch proefde.” Hubert” , riep hij gepassioneerd, zoals alleen Frits dat kon, “Hubert, waarom heb je me dit nooit eerder geleerd”.
Bij het lam koos ik dus voor een Pinot Noir 2014 van Kreutzberg uit Dernau.
Ik kreeg het flesje van de keldermeester om thuis te proeven. En dat was niet zomaar iets, dat was een geste, een vriendschapsgebaar. Kijk maar op het etiket. GG staat daar op. Dat betekent dat deze wijn de titel Grosses Gewächs” mag dragen, de hoogste classificatie die een wijn kan krijgen.*
De Ahr aan tafel
Dat is zo’n wijn, waar ik eerst al een half uurtje aan kan blijven ruiken en nippen en waarbij steeds hogere en hogere werelden van gelukkig makende aroma’s en vervullende smaken aan je voorbij trekken.
Maar een lamsboutje moet je niet laten wachten. Dus wijdden we ook aandacht aan het volmaakt gebraden lammetje. Het braadvocht in de ovenslee liet ik even inkoken, roerde de aanbaksel los en goot een scheutje van onze ‘grand cru’ erbij. Dit vind ik nog altijd de beste manier om een smaak- en geurband te creëren tussen gerecht en wijn.
Mijn tafelgenoten, onder de indruk van lam en wijn, brachten het gesprek op de Ahr.
De Ahr is meer dan voorgaande jaren winters. Grote hoeveelheden sneeuwen vallen er zelden en ook voor allerlei andere buitensporige weersomstandigheden is het dal beschermd door hoge heuvels. En ook nu, geniet ik van dit dal. Sommige wijnbergen, vooral die, die erop lijken alsof ze uit de grijze steen zijn gehouden krijgen bizarre, grafische contouren die me doen denken aan het grimmige landschap waar de film de Lords of the Ring is opgenomen.
Die landschappelijk uitstraling van kracht legt de wijnmaker aan de Ahr ook in zijn Pinot Noir.
Meer over het Ahrdal
Meer over het Ahrdal staat hier >>
Updates van dit blog ontvangen?
