God Voetbal greep in; mijmeren tijdens de lunch
ik had het gisteren met Marjolijn tijdens de lunch op ons terras over voetballen. Dat is normaal geen onderwerp dat ons boeit. Maar we hebben toch een paar wedstrijden bekeken. Elke wedstrijd leek als twee druppels water op de andere: massaal verdedigen , shirtje trekken, op de benen trappen, elkaar onderuit halen. Alles is geoorloofd. En als er dan al eens een speler vrij voor het doel komt dan wordt hij hardhandig gevloerd. ’t had me niet verwonderd als een van die mal gekapte, zwaar beschilderde figuren een pistool uit zijn voetbal sokken had getrokken.
Ego kitsch
Toch is er ook af en toe iets van gerechtigheid te beleven. Nadat de Denen een tegenstander in het elfmeter gebied hadden neergelegd en de Deense keeper de penalty keerde, vlogen die Denen toch nog uit het toernooi omdat ze bij het penaltyschoppen er geen bal in kregen. Hier greep de god van het voetbal persoonlijk in en hij inspireerde ook gelijk België en Japan om het publiek een goddelijke partij voetbal voor te toveren. De beste en spectaculairste wedstrijd tot nu toe. En dat vrijwel zonder mannekes die van top tot teen zijn beklad met akelige ego kitsch.
Zelfs een hele fles Fipronil kan geen kwaad
Ook het lunch eitje ontlokte commentaar. Weet je hoe inspecteurs ons voedsel controleren? Jij denkt natuurlijk dat ze eitjes onderzoeken, maar dan heb je het mis: ze gaan in een luie stoel zitten en kijken in de boekhouding. Dat is zoiets alsof je naar een restaurant gaat en alleen de facturen van het eten op je bord krijgt. Hoe ik dat weet? Ik las dat uit het onderzoek naar het Fipronil schandaal. Hoe intens achterlijk er werd gereageerd maken wetenschappers duidelijk: zelfs met een hele fles fipronil achter de kiezen leef je vrolijk en zonder schade door, meldden ze. . Het fipronilschandaal werd torenhoog opgeblazen door op alle fronten falende bureaucraten, inspecteurs, controleurs en politici. Honderdduizenden scharrelende kippetjes lieten het leven, alleen het echte gevaar, de bureaucratie, woekert lustig voort.
Je hoort nog eens wat
Op ons zonnige terras dacht ik ook terug aan het moment waarop ik deze week door Gabriele Hiller-Ohm, afgevaardigde in de Duitse Bundestag, werd verwelkomd als “Genossen”. Gabriele zei bij die bijeenkomst dat Angela Merkel er plotseling een stuk ouder uitzag en ze weet dat aan de felle en grove aanvaringen met onder anderen Seehofer in het splijtende debat rond de vluchtelingen. Ook de agressieve toon in het parlement, na de komst van het AFD noemde Gabriele Hiller shocking.
Als lid van een partij hoor je nog eens wat.