ik parkeerde mijn auto bij het monument op de afsluitdijk.
Dat doe ik als ik van Holland naar Friesland rij. Nergens kun je zo opgaan in het spel van wind, water, zon en wolken als hier, waar eindeloos ver aan de horizon zee en hemel versmelten. Hier op deze bijzonder plek op de Afsluitdijk lijkt Nederland oneindig wijds en onbegrensd.
Een felle zon en dikke wolken zorgden voor snel wisselende felle licht effecten en schichtig jagende schaduwplekken.
Ik verheugde me ook op die heerlijk zilte geur van nog onvervuilde zeelucht.
Schone heerlijke lucht
Terwijl ik de schone, heerlijke lucht diep, diep inademde kwam er een middelbare man naast me staan. Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn zak, stak er een aan en leunde, met z’n ogen dicht, over de leuning.
Dus liep ik een stuk verder, maakte een paar foto’s en ademde weer die zacht, zilte, zuivere bries totdat een scherpe geur van nicotine en tabak daar een einde aan maakte.
Jonge meid
Achter me op de Afsluitdijk stond een jonge meid. Ze had lang golvend rood haar, sigaret tussen de lippen en een mobieltje in de hand waarmee ze portret van zich zelf maakte.
ik liep terug naar de auto. Op het moment dat ik hem passeerde, gooide de middelbare man net zijn peuk in het water.
